Ergenlik, bireylerin çocukluktan yetişkinliğe geçiş yaptığı kritik bir dönemdir. Bu süreçte bireylerin tutum ve davranışları çocukluk halinden yetişkinliğe doğru değişim gösterir. Aynı zamanda, bu dönemde önemli fiziksel değişiklikler de meydana gelir. Cinsiyet özelliklerinin kazanılması, bireylerin yetişkinliğe ruhsal olarak hazırlanması bu dönemde gerçekleşir. Toplumun bir parçası olma bilinci gelişir ve hormon değişimleri sebebiyle duygusal dalgalanmalar yaşanabilir.

Ergenlik dönemi genellikle 12-20 yaşları arasında yaşanır. Ancak kızlar bu döneme erkeklerden 1-2 yıl daha önce girer. Erkeklerin ergenliğe geçişine kadar kızlar daha fazla yol almış olur.

İnsanların gelişimi yaşamları boyunca devam eder. Ergenlik, bu değişimlerin en yoğun yaşandığı dönemdir. Bireylerde çok hızlı gerçekleşen değişimler izlenir. Her birey ergenlik dönemini yaşar. Ergenliğin ilk yılları uzmanlar tarafından genellikle olumsuz olarak değerlendirilirken, sonrasındaki süreç daha olumlu olarak görülür. Bu dönemde bireylerde söz dinlememe, otoriteye karşı gelme, hata bulma ve eleştirme gibi davranışlar izlenir.

Ergenlik döneminde bireyler, kimlik karmaşası yaşayabilirler. Karşıt duygular içinde olabilirler ve bu yüzden bir yetişkinin uzaktan denetimine ihtiyaç duyarlar. Başkalarının güvenini kazanma ve ailenin güvenini kazanma gibi kaygılar yaşanabilir. Bu güvensizlik sorunu, bireylerin çekingen veya atılgan bir kişilik geliştirmelerine neden olabilir. Ergenler için başkalarının kendileri hakkındaki değerlendirmeleri çok önemlidir. Bu süreçte ergenler kişilik arayışında olur ve arkadaş çevresinde değişiklikler yaşanabilir. Ancak kendisiyle çok ilgili olur ve uzun süre ayna karşısında zaman geçirebilirler. Giyimlerine çok önem verirler fakat kararsız olabilirler. Özgür kalmayı isterler ve anne-babaya isyankar olabilirler. Okul başarıları da düşebilir.

Yetişkinlerin ergenlere karşı olan baskıcı tutumları, yasakçı ve disiplinli anlayışları ergen için olumlu olmaz. Bu süreci olumsuz bir döneme çevirmemek için yetişkinlerin ergenlere daha anlayışlı bir tutum sergilemesi gerekir. Eğer ergenlik dönemindeki gençler anne ve babalarına güven duyarsa, sorunlarını birlikte çözmeye çalışırlar. Kopuk bir çocukluk süreci geçirmiş bireyler ise ergenlikte ailesiyle daha fazla sorun yaşar ve aynı ortamda bulunmak bile istemez hale gelebilirler. Ergenlikte elde ettikleri yeni olanaklar yüzünden bireyler, çevrelerine kendilerini yetişkin olarak sunmaya çalışır. Bu durum aile içinde çatışmalara neden olabilir. Kendilerine çocuk muamelesi yapılmasından hoşlanmazlar ve bu da ergenin isyankar bir tutum içine girmesine yol açar. Bu farklı tutumlar nedeniyle ergenlerde kararsızlık ve dengesizlik sorunları yaşanır.

Ergenlerin düşüncelerine ve görüşlerine karşı yetişkinlerin alaycı yaklaşımları, tebessümle yaklaşmaları veya ergenin bunları bilemeyeceği izlenimini vermeleri gibi davranışlardan kaçınılmalıdır. Aksine, ergenin kendini ispat edebilmesi için önündeki engeller kaldırılmalı ve cesaret verilmelidir. En önemlisi, anne ve babaların sabırlı olması gerekir. Ergen hata yapsa da sabırla yaklaşılmalıdır.

Ergenlik sürecinin bir gelişim dönemi olduğu kabul edilmeli ve gençlerin bir bunalım sürecinde olduğu görülmelidir. Sabırlı, dengeli ve güçlü olmak ebeveynlere düşer. Ergen başka kişilerle kıyaslanmadan olduğu gibi kabul edilmelidir. Kendisine destek verilmeli, güveni sağlanmalıdır. Ancak bu şekilde kuşaklar arası çatışma yaşanmaz. Kısacası, ergenlik bireyin hem kendisiyle hem de çevresiyle çatışma içinde olduğu bir süreçtir.